جمله پند آموز
بازی سیاه
سیاه یا مِشکی رنگی است که نور هیچ قسمتی از طیف قابل رؤیت را بازتاب نمی‌کند.
به تعریفی دیگر سیاه حاوی همه رنگ‌ها در طیف قابل رؤیت هست و گاه به آن رنگ
بی‌فام هم گفته شده.
سیاه سیر را سیاه پرکلاغی هم می‌گویند. رنگ شبقی نیز نوعی از سیاه بسیار سیر است. برای توصیف شناسنامه‌ای رنگ سیاه چشم واژهٔ مشکی کاربرد بیشتری دارد.
شَبَق (کهربای سیاه، سنگ موسی، مهر سیاه) یکی از مواد کانی است که به عنوان یکی از سنگ‌های قیمتی، با ارزش کم، به‌شمار می‌آید.
شبق در اصل یک کانی نیست بلکه در زمرهٔ کانی‌وارها شمرده می‌شود زیرا این سنگ خاستگاهی زیستی دارد. شبق در اصل از چوب‌های پوسیده‌ای که تحت فشار بسیار شدید بوده‌اند پدید آمده‌است.
واژهاستراتژیک مفهومی است که از عرصه نظامی نشأت گرفته و بعداً در سایر عرصه ها از جمله اقتصاد، تجارت و به ویژه عرصه سیاست و مملکت داری از کاربرد زیادی برخوردار شده است.
ریشه واژه «استراتژی» واژه یونانی «استراتژیا» (Strategia) به معنای «فرماندهی و رهبری» است. اکنون معنای ساده استراتژی عبارت است از یک طرح عملیاتی به منظور هماهنگی و سازماندهی اقدامات برای دستیابی به هدف.
در عرصه نظامی راهبرد عموماً به نقل و انتقال نیروها در پشت جبهه جنگ و در جبهه پیش از درگیر شدن با دشمن است. هنگامی که نیروهای نظامی در جبهه با نیروهای دشمن درگیر می شوند این دیگر راهکنش (تاکتیک) است و نه راهبرد. در دوران گذشته به ویژه در عصر جنگ های ناپلئونی تمایز آشکاری بین راهبرد و راهکنش وجود داشت و راهبرد به آنچه در پشت جبهه می گذشت مربوط و راهکنش به هدایت جنگ در میدان نبرد.
از ابتدای قرن بیستم با ظهور واژه «خط مشی و سیاست ملی» راهبرد در جایگاهی بین راهکنش و سیاست ملی قرار گرفت. این وضعیت موجب شد تا تعاریف سیاست ملی، راهبرد و راهکنش در دوران جنگ جهانی اول که از گستردگی زیادی برخوردار بود و کشورهای درگیر مجبور به نبرد در چند جبهه بودند ناکارا جلوه کند.
در پاسخ به این امر واژه و مفهوم جدیدی یعنی واژه «راهبرد کلان» (grand strategy) ظهورکرد که در واقع به نوعی ترکیب مفهوم راهبرد و سیاست ملی بود. راهبرد کلان مفهومی بود که در چارچوب آن راهبرد های بخشی همچون راهبرد نظامی، راهبرد اقتصادی، راهبرد سیاسی و راهبرد بازرگانی کشور قرار می گرفت.
مفهوم راهبرد در عرصه سیاست از کاربرد زیادی برخوردار است. کارل فون کلازوتیز که از استراتژیست های بزرگ جهان بوده گفته است جنگ ادامه سیاست به شیوه های دیگر است. بر همین اساس در گذشته وقتی سیاست تبدیل به شیوه های نظامی شد و راهبرد لقب می یافت بعداً خود واژه راهبرد برای برنامه سیاسی کلان کشور مورد استفاده قرار گرفت.
امروزه علاوه بر فرماندهان نظامی و سیاستمداران، دست اندرکاران امور بازرگانی، اقتصاددانان، کارفرمایان عرصه صنعت نیز دارای راهبرد هستند. حتی افراد عادی نیز در زندگی روزانه خود از راهبرد های گوناگونی همچون کاهش هزینه، کاهش وزن و... سخن می گویند. البته در اینجا راهبرد به مفهوم هدف نیست بلکه اقدامات و برنامه هایی برای رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده، می باشد. راهبرد چگونگی دستیابی به اهداف را مشخص می کند و به این که اهداف چه چیز هستند یا چه باید باشند یا چگونه باید تعیین شوند کاری ندارد
راهبرد عالی‌ترین سطح از میان سطوح ۴ گانهٔ مدیریت است. که این ۴ سطح عبارتند از:
۱. سطح راهبردی
۲. سطح عملیاتی
۳. سطح تاکتیکی
۴. سطح تکنیکی
استراتژی به آوردن نیرو به صحنه اطلاق می‌شود و به بیان دیگر طرح درازمدتی است که برای نیل به یک هدف مشخص طراحی و تبیین می‌گردد.
راهبرد شامل زمینه‌های کاری گوناگون می‌شود از جمله:
راهبرد نظامی
راهبرد بازاریابی
مدیریت راهبردی
راهبرد نظری بازی‌ها
راهبرد اقتصادی
راهبرد برنامه‌ریزی پی‌زبان‌شناسی (شناخت رابطه اعصاب با زبان)
بازی‌های جهانی یک رویداد چند ورزشی است که مختص ورزشهای غیر المپیکی است. این رقابت‌ها از سال ۱۹۸۱ هر ۴ سال یک‌بار توسط انجمن بین‌المللی بازی‌های جهانی و با همکاری کمیته بین‌المللی المپیک برگزار می‌شود.
برخی از ورزش‌هایی که در گذشته در این مسابقات برگزار شده‌اند، هم اکنون به المپیک راه یافته‌اند (مانند تریاتلون، بدمینتون، وزنه‌برداری زنان و ترامپولین) و همچنین رشته‌هایی که در گذشته در المپیک برگزار شده‌اند (مانند طناب کشی) و یا از برنامه المپیک حذف می‌شوند (مانند سافتبال) می‌توانند در برنامه این مسابقات قرار گیرند.
آخرین دوره این مسابقات در سال ۲۰۰۵ در دویسبورگ در آلمان برگزار شده و دوره بعدی سال ۲۰۰۹ در کائوشیونگ در تایوان میزبانی خواهد شد. میزبان مسابقات سال ۲۰۱۳ نیز مجدداً شهرهای دویسبورگ و دوسلدورف آلمان خواهند بود.
رشته‌هایی که در هر دوره بازی‌های جهانی برگزار می‌شود توسط میزبان و با توجه به امکاناتی که در شهر میزبان وجود دارد، انتخاب می‌شود. ۳۲ رشته ورزشی در فهرست ورزشهای بازی‌های جهانی قرار دارد و میزبان می‌تواند تعدادی رشته ورزشی را خارج از فهرست ورزشهای رسمی انجمن انتخاب کرده و برگزار کند، البته مدال‌های این رشته‌ها در جدول شمارش مدال‌ها منظور نخواهد شد. تعداد رشته‌های ورزشی برگزار شده در هر دوره این مسابقات بین ۲۵ تا ۳۵ رشته ورزشی است.
سیاه سیر را سیاه پرکلاغی هم می‌گویند. رنگ شبقی نیز نوعی از سیاه بسیار سیر است. برای توصیف شناسنامه‌ای رنگ سیاه چشم واژهٔ مشکی کاربرد بیشتری دارد.
شَبَق (کهربای سیاه، سنگ موسی، مهر سیاه) یکی از مواد کانی است که به عنوان یکی از سنگ‌های قیمتی، با ارزش کم، به‌شمار می‌آید.
شبق در اصل یک کانی نیست بلکه در زمرهٔ کانی‌وارها شمرده می‌شود زیرا این سنگ خاستگاهی زیستی دارد. شبق در اصل از چوب‌های پوسیده‌ای که تحت فشار بسیار شدید بوده‌اند پدید آمده‌است.
واژهاستراتژیک مفهومی است که از عرصه نظامی نشأت گرفته و بعداً در سایر عرصه ها از جمله اقتصاد، تجارت و به ویژه عرصه سیاست و مملکت داری از کاربرد زیادی برخوردار شده است.
ریشه واژه «استراتژی» واژه یونانی «استراتژیا» (Strategia) به معنای «فرماندهی و رهبری» است. اکنون معنای ساده استراتژی عبارت است از یک طرح عملیاتی به منظور هماهنگی و سازماندهی اقدامات برای دستیابی به هدف.
در عرصه نظامی راهبرد عموماً به نقل و انتقال نیروها در پشت جبهه جنگ و در جبهه پیش از درگیر شدن با دشمن است. هنگامی که نیروهای نظامی در جبهه با نیروهای دشمن درگیر می شوند این دیگر راهکنش (تاکتیک) است و نه راهبرد. در دوران گذشته به ویژه در عصر جنگ های ناپلئونی تمایز آشکاری بین راهبرد و راهکنش وجود داشت و راهبرد به آنچه در پشت جبهه می گذشت مربوط و راهکنش به هدایت جنگ در میدان نبرد.
از ابتدای قرن بیستم با ظهور واژه «خط مشی و سیاست ملی» راهبرد در جایگاهی بین راهکنش و سیاست ملی قرار گرفت. این وضعیت موجب شد تا تعاریف سیاست ملی، راهبرد و راهکنش در دوران جنگ جهانی اول که از گستردگی زیادی برخوردار بود و کشورهای درگیر مجبور به نبرد در چند جبهه بودند ناکارا جلوه کند.
در پاسخ به این امر واژه و مفهوم جدیدی یعنی واژه «راهبرد کلان» (grand strategy) ظهورکرد که در واقع به نوعی ترکیب مفهوم راهبرد و سیاست ملی بود. راهبرد کلان مفهومی بود که در چارچوب آن راهبرد های بخشی همچون راهبرد نظامی، راهبرد اقتصادی، راهبرد سیاسی و راهبرد بازرگانی کشور قرار می گرفت.
مفهوم راهبرد در عرصه سیاست از کاربرد زیادی برخوردار است. کارل فون کلازوتیز که از استراتژیست های بزرگ جهان بوده گفته است جنگ ادامه سیاست به شیوه های دیگر است. بر همین اساس در گذشته وقتی سیاست تبدیل به شیوه های نظامی شد و راهبرد لقب می یافت بعداً خود واژه راهبرد برای برنامه سیاسی کلان کشور مورد استفاده قرار گرفت.
امروزه علاوه بر فرماندهان نظامی و سیاستمداران، دست اندرکاران امور بازرگانی، اقتصاددانان، کارفرمایان عرصه صنعت نیز دارای راهبرد هستند. حتی افراد عادی نیز در زندگی روزانه خود از راهبرد های گوناگونی همچون کاهش هزینه، کاهش وزن و... سخن می گویند. البته در اینجا راهبرد به مفهوم هدف نیست بلکه اقدامات و برنامه هایی برای رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده، می باشد. راهبرد چگونگی دستیابی به اهداف را مشخص می کند و به این که اهداف چه چیز هستند یا چه باید باشند یا چگونه باید تعیین شوند کاری ندارد
راهبرد عالی‌ترین سطح از میان سطوح ۴ گانهٔ مدیریت است. که این ۴ سطح عبارتند از:
۱. سطح راهبردی
۲. سطح عملیاتی
۳. سطح تاکتیکی
۴. سطح تکنیکی
استراتژی به آوردن نیرو به صحنه اطلاق می‌شود و به بیان دیگر طرح درازمدتی است که برای نیل به یک هدف مشخص طراحی و تبیین می‌گردد.
راهبرد شامل زمینه‌های کاری گوناگون می‌شود از جمله:
راهبرد نظامی
راهبرد بازاریابی
مدیریت راهبردی
راهبرد نظری بازی‌ها
راهبرد اقتصادی
راهبرد برنامه‌ریزی پی‌زبان‌شناسی (شناخت رابطه اعصاب با زبان)
بازی‌های جهانی یک رویداد چند ورزشی است که مختص ورزشهای غیر المپیکی است. این رقابت‌ها از سال ۱۹۸۱ هر ۴ سال یک‌بار توسط انجمن بین‌المللی بازی‌های جهانی و با همکاری کمیته بین‌المللی المپیک برگزار می‌شود.
برخی از ورزش‌هایی که در گذشته در این مسابقات برگزار شده‌اند، هم اکنون به المپیک راه یافته‌اند (مانند تریاتلون، بدمینتون، وزنه‌برداری زنان و ترامپولین) و همچنین رشته‌هایی که در گذشته در المپیک برگزار شده‌اند (مانند طناب کشی) و یا از برنامه المپیک حذف می‌شوند (مانند سافتبال) می‌توانند در برنامه این مسابقات قرار گیرند.
آخرین دوره این مسابقات در سال ۲۰۰۵ در دویسبورگ در آلمان برگزار شده و دوره بعدی سال ۲۰۰۹ در کائوشیونگ در تایوان میزبانی خواهد شد. میزبان مسابقات سال ۲۰۱۳ نیز مجدداً شهرهای دویسبورگ و دوسلدورف آلمان خواهند بود.
رشته‌هایی که در هر دوره بازی‌های جهانی برگزار می‌شود توسط میزبان و با توجه به امکاناتی که در شهر میزبان وجود دارد، انتخاب می‌شود. ۳۲ رشته ورزشی در فهرست ورزشهای بازی‌های جهانی قرار دارد و میزبان می‌تواند تعدادی رشته ورزشی را خارج از فهرست ورزشهای رسمی انجمن انتخاب کرده و برگزار کند، البته مدال‌های این رشته‌ها در جدول شمارش مدال‌ها منظور نخواهد شد. تعداد رشته‌های ورزشی برگزار شده در هر دوره این مسابقات بین ۲۵ تا ۳۵ رشته ورزشی است.
